Stosunek najmu może być rozwiązany

Stosownie do art. 48 § 1 pkt 2 k.p.c. wyłączony jest z mocy samej ustawy sędzia w sprawie, w której stroną jest osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, jeżeli pomiędzy sędzią a osobą uprawnioną do reprezentowania tych podmiotów albo wchodzącą w skład jej organów powołanych do działania w ich imieniu zachodzi stosunek pokrewieństwa lub powinowactwa w określonych w tym przepisie liniach i stopniach. Natomiast wymieniony przepis ani żaden inny nie uzasadnia wyłączenia sędziego z mocy ustawy wówczas, gdy sędzia jest powinowatym pracownika strony będącej osobą prawną, nawet gdy pracownik ten jest kierownikiem jednostki organizacyjnej tej osoby prawnej, do zadań której to jednostki należy załatwianie spraw tego samego rodzaju co sprawa rozpoznawana przez sąd. Rozpoznanie niniejszej sprawy z udziałem sędziego, który jest powinowatym kierowniczki Referatu ds. Lokalowych Wydziału Gospodarki Mieszkaniowej strony pozwanej (gdyż z akt sprawy wynika., że takie stanowisko zajmuje synowa sędziego) nie świadczy o nieważności postępowania (art. 379 pkt 4 k.p.c.). Okoliczność tę należało rozważyć, gdyż mimo że Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w jej granicach (które zakreślają podstawy i wnioski kasacji), obowiązany jest Łódź adwokat z urzędu wziąć pod rozwagę nieważność postępowania (art. 39311 k.p.c.).
2. Sąd Wojewódzki wnikliwie ocenił charakter zamieszkiwania powoda w mieszkaniu jego brata w Jeleniej Górze. Trudno zarzucić wadliwość tej oceny jeżeli zważy się, że zamieszkiwanie to trwało zaledwie kilka miesięcy i było przerwane ponad miesięcznym pobytem w Olsztynku w mieszkaniu, którego powód wraz z żoną jest najemcą i nie połączone było ze zorganizowaniem w nim życia rodzinnego, gdyż żona powoda pozostała w Olsztynku. Słusznie też Sąd Wojewódzki zwrócił uwagę, że powód definitywnie nie zerwał więzi gospodarczych z Olsztynkiem, albowiem nie zaprzestał prowadzenia tam działalności gospodarczej, a jedynie ją zawiesił. Prawdą jest, że powód zamierzał na stałe osiedlić się wraz z żoną w mieszkaniu brata i nawet - za zgodą brata - wszczął starania o wykupienie tego mieszkania. Do sfinalizowania tej transakcji jednakże nie doszło. Tak więc czas trwania i okoliczności zamieszkiwania powoda razem z bratem nie uzasadniały uznania, iż w chwili śmierci tego ostatniego było to "stałe" zamieszkiwanie w rozumieniu art. 8 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych.
Gdyby nawet możliwe było przyjęcie innej oceny charakteru zamieszkiwania powoda razem z bratem w mieszkaniu, którego ten był najemcą, prawidłowo Sąd Wojewódzki ustalił, że w chwili śmierci brata powód miał tytuł prawny do zajmowania innego lokalu mieszkalnego, co stosownie do art. 8 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych wyłącza wstąpienie przez niego w stosunek najmu lokalu, którego najemcą był zmarły brat.
Nie do przyjęcia jest koncepcja, którą lansuje kasacja, że powód utracił tytuł prawny do lokalu mieszkalnego w Olsztynku na skutek faktu opuszczenia tego lokalu. Takiego sposobu ustania stosunku najmu nie zna ani ustawa o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, ani kodeks cywilny, do którego odsyła art. 1 ust. 2 tej ustawy w zakresie w niej nieuregulowanym. Oczywiście rację ma skarżący gdy twierdzi, że stosunek najmu może być rozwiązany na skutek wypowiedzenia, że czynność ta może być dokonana w sposób dorozumiany i wywiera skutek z chwilą dojścia oświadczenia woli o wypowiedzeniu do drugiej strony umowy w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 k.c.). Dla przyjęcia złożenia przez najemcę oświadczenia woli o wypowiedzeniu najmu lokalu w sposób dorozumiany nie jest jednakże wystarczające zachowanie się najemcy polegające na opuszczeniu lokalu przez czas kilku miesięcy gdy nie jest ono nieprzerwane, nawet gdy połączone jest z wymeldowaniem się z lokalu, zwłaszcza gdy pozostał w nim małżonek wynajmującego, będący także najemcą lokalu (art. 7 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych) i gdy nie nastąpiło opróżnienie lokalu i zwrócenie go wynajmującemu. Takie zaś okoliczności występują w rozpoznawanej sprawie.